Helmut Sonneberg ทางเข้า UFABET เว็บหลัก มักจะให้คำตอบแบบเดียวกันทุกครั้งที่ถูกถามว่าเขาเป็นอย่างไร: “แม้แต่เส็งเคร็งก็ยังเคลือบน้ำตาล”
ผู้คนมักจะผงะไป แต่จริงๆ แล้วไม่จำเป็นต้องกังวล ‘ซันนี่’ อย่างที่เขารู้จัก เป็นคนขี้โกงนิดหน่อย อันที่จริงเขาอายุ 90 ปีแข็งแรงและฟิตอย่างน่าอัศจรรย์ เขาเป็นคนอบอุ่น อ่อนไหว และมีเสน่ห์ในการสนทนา
ครั้งแรกที่ฉันพบซันนี่เมื่อหกปีที่แล้วในเมืองแฟรงก์เฟิร์ตบ้านเกิดของเขาเพื่อรายงานเรื่องผู้สนับสนุนเกมเยือนที่อายุเกิน 80 ปี เขาเริ่มด่าอย่างรวดเร็วซึ่งใช้เวลาในหัวข้อต่างๆ กว่าครึ่งโหลในเวลาประมาณสามนาที ฉันอธิบายเขาว่าเป็น “จูเลียส ซีซาร์ของผู้รับบำนาญขี้โมโห” และเขาก็ชอบคำพูดนี้
เขายิ้มตอบ: “คุณรู้หรือไม่ว่าการลงโทษที่ยากที่สุดสำหรับฉันคืออะไร? เมื่อฉันได้รับคำสั่งให้เงียบ”
ดังนั้น แท้จริงแล้ว ซันนี่ไม่มีอะไรที่ขมขื่น แม้ว่าเรื่องราวชีวิตของเขาอาจจะทิ้งเขาไปอย่างง่ายดาย
ซันนี่เป็นผู้รอดชีวิตจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ เป็นเวลาหลายสิบปีที่เขาไม่ได้พูดถึงความทุกข์ทรมานครั้งใหญ่ที่เขาประสบด้วยน้ำมือของพวกนาซี แม้แต่กับเพื่อนสนิทและครอบครัวของเขา
ที่เปลี่ยนไปเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา บางทีอาจเป็นความหลงใหลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา – โดยเฉพาะฟุตบอลและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบุนเดสลีกา Eintracht แฟรงค์เฟิร์ต – ที่ช่วยให้เขาค้นหาคำพูด
เราควรเริ่มด้วยคืนวันที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2481 คริสตอลนาคท์ ทั่วทั้งเยอรมนี ระบอบนาซีและผู้สนับสนุนได้ล่าชาวยิว เผาบ้านเรือน และปล้นร้านค้าของพวกเขา
ซันนี่เป็นเด็กธรรมดาอายุเจ็ดขวบ แม่ของเขาเป็นชาวยิวและพ่อของเขาก็เหมือนกัน แม้ว่าเขาจะจากไปไม่นานหลังจากที่ซันนี่เกิด
นามสกุลของเขา (Wessinger) เป็นพ่อเลี้ยงของเขาซึ่งไม่ใช่ชาวยิว เขาไม่รู้เกี่ยวกับบิดาผู้ให้กำเนิดของเขา คืนนั้นเขารู้
ครอบครัวได้เฝ้าดูขณะที่โบสถ์ของแฟรงก์เฟิร์ตลุกเป็นไฟ และแม่ของซันนี่ก็อดไม่ได้ที่จะบอกความจริงกับเขา ดังนั้นผู้หญิงคนหนึ่งจากร้านเบเกอรี่ในละแวกนั้นจึงบอกเขาว่าเขาแตกต่างจากคนอื่นๆ ในครอบครัว ผู้ชายที่เขารู้จักในฐานะพ่อของเขาคือพ่อเลี้ยงของเขา และตัวเขาเองเป็นชาวยิว “นั่นคืออะไร?” ซันนี่ตอบกลับ
“ชาวยิวคือคนที่ไปธรรมศาลา เหมือนอย่างที่คุณเห็นว่าถูกไฟไหม้ในวันนี้” ผู้หญิงคนนั้นอธิบาย
ซันนี่ถูกบังคับให้ออกจากครอบครัวและไปอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของชาวยิว เขาต้องสวมดาวสีเหลืองของดาวิดที่ทำเครื่องหมายว่าเขาเป็น “ศัตรูของประชาชน” เขาถ่มน้ำลายรดอยู่บนถนน
เขาจะได้ยินบทสวดที่น่าสะพรึงกลัวของเยาวชนฮิตเลอร์ บางครั้งพวกเขาได้รับการสนับสนุนให้ทุบตีเด็กชาวยิวตามอำเภอใจ ความโล่งใจเพียงอย่างเดียวในโลกของซันนี่มาจากหนังสือที่ลิโลน้องสาวต่างแม่นำมาให้
“ฉันร้องไห้และร้องไห้” เขากล่าว “ฉันจะอ่านหนังสือทั้งวันทั้งคืน มันเป็นที่พึ่งเดียวของฉัน”
เมื่อเกสตาโปเข้ามาหาซันนี่เป็นครั้งแรก
พ่อเลี้ยงของเขาขัดขืน ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2486 เขาสวมมันอีกครั้งโดยโยนกล่องเหรียญสงครามโลกครั้งที่หนึ่งลงในขณะที่เขาเรียกร้อง: “เอาลูกชายของฉันคืนมา”
น่าทึ่งที่ซันนี่ได้รับอนุญาตให้กลับบ้าน ดังนั้น ในคืนวันที่ 22 มีนาคม ค.ศ. 1944 เมื่อย่านเมืองเก่าของแฟรงก์เฟิร์ตถูกทำลายและประชาชนกว่า 1,000 คนถูกสังหารในการทิ้งระเบิดของฝ่ายพันธมิตร เขาจึงพักพิงกับครอบครัวของเขาบนพื้นห้องใต้ดิน
“สงครามเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่สามารถเกิดขึ้นได้กับเผ่าพันธุ์มนุษย์” ซันนี่กล่าว “คืนนั้นคุณเห็นสิ่งที่พูดไม่ได้จริงๆ คนนอนอยู่บนถนนไม่มีแขนขา”
ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2488 ซันนี่ถูกส่งตัวไปพร้อมกับแม่ของเขาที่เมืองเธเรเซียนชตัดท์ ซึ่งปัจจุบันคือสาธารณรัฐเช็ก พ่อเลี้ยงของเขาไม่สามารถทำอะไรได้อีก ตัวเขาเองถูกบังคับให้จับอาวุธ
เดิมทีเรเซียนชตัดท์เป็นค่ายพักสำหรับชาวยิวที่ถูกส่งตัวไปตายทางทิศตะวันออก
“มีคนประมาณ 55,000 คนในพื้นที่ที่ออกแบบมาสำหรับ 4,000 คน” ซันนี่กล่าว
“มีข้าวบาร์เลย์ซุปในตอนเช้า ตอนเที่ยง และตอนเย็น นั่นคือทั้งหมดที่เราต้องกิน บางครั้งก็หนา บางครั้งก็บาง เค็มหรือหวาน มีการปันส่วนพิเศษหนึ่งมื้อทุก ๆ ห้าวัน: ขนมปัง 500 กรัม น้ำตาล 50 กรัม , เนย 50 กรัม ถ้าฉันได้รับที่ 11 มันถูกกินโดย 12 แม่ของฉันก็ปันส่วนให้ฉันด้วย
“ผู้คนอดอยากตายแต่ไม่ใช่ค่ายกำจัด เมื่อเราได้รับอิสรภาพจากกองทัพแดง – ปลายเดือนพฤษภาคมหรือต้นเดือนมิถุนายน อากาศอบอุ่น – รถไฟมาจากเอาชวิทซ์ พวกเขาเป็นเหมือนรถปศุสัตว์ ประตูทุกบานเปิดออก กับผู้คนที่นั่น พวกเขาเป็นแค่ผิวหนังและกระดูก ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้
“บางคนนอนหรือคุกเข่า บางคนยืน บางคนถึงวาระที่จะเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย
“ภาพแบบนั้นมันสร้างความประทับใจ ถ้าวันนี้ยังมีคนที่บอกว่ามันถูกสร้างขึ้นมา… ฉันเป็นคนสงบเสงี่ยมอย่างแรงกล้า แต่ฉันจะต่อยหน้าพวกเขา”
ซันนี่ผอมแห้งหนักเพียง 4.2 สโตน (27 กก.) เมื่อตอนอายุ 14 เขากลับบ้านที่แฟรงค์เฟิร์ต
พี่สาวต่างมารดาของเขาถอยกลับด้วยความสยดสยองเมื่อพบกันครั้งแรก “ฉันกลัวว่าฉันจะทำลายเขา” เธอเขียนในบันทึกความทรงจำของเธอว่า ‘Endlich Reden’ (Finally Talking)
ซันนี่ยังคงพา Theresienstadt ไปกับเขาในความทรงจำที่หลอกหลอนเขาจะ “ไม่มีวันลืม”
น้ำตาของเขาไหลออกมา เขาพูดว่า: “ผู้คนถามฉันว่าคุณให้อภัยและลืมได้ไหม ฉันบอกคุณว่าฉันให้อภัยได้ และฉันอยากจะลืม แต่รอยแผลเป็นยังคงอยู่”
มันคือ Matthias Thoma ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์สโมสร Eintracht Frankfurt ซึ่งสนับสนุนให้ Sonny พูดถึงชีวิตในวัยเด็กของเขาอย่างระมัดระวัง
โธมาเป็นผู้แต่งหนังสือ ‘วีร์ วาเรน ดาย จูเดบูเบะ’ (พวกเราเป็นเด็กชายชาวยิว) บอกเล่าเรื่องราวของชื่อเล่นในยุคแรกๆ ของไอน์ทรัค และอิทธิพลของชาวยิวก่อนสงครามที่สโมสร
เมื่อ Sonny บังเอิญพบกับ Thoma ในปี 2007 Thoma ถือหนังสือเล่มนี้และ Sonny พูดกับเขาว่า: “โอ้ ฉันสามารถบอกคุณบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนั้นได้”
พวกเขายังคงติดต่อกันอยู่ แต่ซันนี่ไม่รู้สึกว่าพร้อมที่จะพูดจนถึงปี 2560 โทมาเชิญเขาให้ไปพูดคุยที่งานเกี่ยวกับวัฒนธรรมของแฟนคลับในปี 1950 หลังจากนั้นเขาพูดกับซันนี่: “ตอนนี้คุณต้องเล่าเรื่องทั้งหมดของคุณ” ซันนี่เริ่มต้นและในไม่ช้าเขาก็เริ่มเปิดใจมากขึ้นเรื่อยๆ
เขากล่าวว่า: “หลังสงครามไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้ ไม่มีใครถามถึงเรื่องนี้ ในเวลานั้นคุณต้องการเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น: มีชีวิตอยู่”
เมื่อมองย้อนกลับไปในชีวิตของเขาตั้งแต่การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ดูเหมือนว่าซันนี่อาจพยายามก้าวต่อไปด้วยการใช้ชีวิตให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
เขามีงานที่แตกต่างกัน 17 ตำแหน่ง: สำหรับหน่วยดับเพลิง ในฐานะคนขับแท็กซี่ ขนถ่ายเครื่องบินที่สนามบิน เขายังเปิดบาร์หลายแห่ง แต่มีงานหนึ่งที่ทำให้เขาเห็นคุณค่าในตนเองอย่างมาก ขับรถห้องสมุดเคลื่อนที่ที่ช่วยเด็ก ๆ จากภูมิหลังที่ด้อยโอกาสเข้าถึงสื่อการอ่านในแฟรงค์เฟิร์ต
“ในวัยเด็กของฉันเป็นเวลานานตั้งแต่อายุเจ็ดถึง 14 ปี ฉันมีเพื่อนเป็นศูนย์ หนังสือคือเพื่อนเพียงคนเดียวของฉัน” เขากล่าว
จากนั้นก็มีฟุตบอล มันทำให้เขาได้รับ “รสชาติแห่งอิสรภาพ” และเขาก็เล่นได้
ซันนี่เข้าร่วมเยาวชนของไอน์ทรัคแฟรงค์เฟิร์ตเกือบจะตรงหลังสงคราม เขาลดน้ำหนักอย่างรวดเร็วและไม่ปล่อยให้ความเจ็บปวดจากแผลที่ขาหยุดเขาเช่นกัน เขายังบุกเข้าไปในทีมที่สองของ Eintracht
เขาตกหลุมรักกับสโมสร เขาไม่ได้ทำมันในฐานะผู้เล่น แต่การติดตาม Eintracht กลายเป็นความหลงใหลที่ยิ่งใหญ่ของเขา
ในปีพ.ศ. 2502 ไอน์ทรัคท์เผชิญหน้ากับคู่แข่งในท้องถิ่นคิกเกอร์ ออฟเฟนบัค ในการแข่งขันชิงแชมป์เยอรมันรอบชิงชนะเลิศที่กรุงเบอร์ลิน ซันนี่เดินทางอย่างเป็นแฟนตัวยง ขณะขับรถโฟล์คสวาเกน
เมื่อเขาและเพื่อนๆ ข้ามพรมแดนเยอรมันตะวันตกไปยังเยอรมนีตะวันออก เจ้าหน้าที่ศุลกากรบอกพวกเขาว่าอย่าหยุดจนกว่าจะถึงเมืองหลวง แต่เพื่อนที่ดื่มเบียร์ของเขาต้องฉี่
เมื่อพบเห็น ทหารยามก็ยิงปืนเตือนด้วยปืนไรเฟิลอัตโนมัติและรีบกลับออกจากพุ่มไม้
Eintracht คว้าแชมป์รายการนี้ด้วยชัยชนะ 5-3 อันน่าทึ่ง โดยทำได้ 2 ประตูในช่วงต่อเวลาพิเศษ
“ไอน์ทรัค แฟรงค์เฟิร์ต กลายเป็นเลือดของผม ครอบครัวที่สองของผม” ซันนี่กล่าว “คุณต้องอยู่ที่นั่นเพื่อรู้ว่ามันมีความหมายต่อเราอย่างไร”
มันยังคงเป็นชื่อลีกเดียวของพวกเขา ในปีต่อมาพวกเขาไปถึงรอบชิงชนะเลิศถ้วยยุโรปและแพ้ให้กับเรอัลมาดริด 7-3 ก่อนฝูงชน 127,000 คนที่แฮมป์เดนพาร์ค ซันนี่ยังคงระลึกถึงความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ของชาวสก็อตด้วยความชื่นชอบอย่างมาก
ในขณะนั้นประธานของแฟรงค์เฟิร์ตคือ Rudolf Gramlich เขาเป็นกัปตันทีมเยอรมนีในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่เบอร์ลินในปี 2479 และในปีเดียวกันนั้นเองที่เขาเข้าร่วม SS
Sonny ค้นพบเกี่ยวกับภูมิหลังของ Gramlich ในช่วง “ปลายยุค 40” เท่านั้น เขาสิ้นสุดการเป็นสมาชิกสโมสรทันที
Gramlich เป็นประธานของ Eintracht จนถึงปี 1970 หลังจากนั้นเขาก็ได้รับตำแหน่งประธานกิตติมศักดิ์ เขาเสียชีวิตในปี 2531
“สำหรับผู้ชายเช่นนี้ อาชญากร และนักฆ่าที่แสร้งทำเป็นลูกแกะไร้เดียงสา ที่จะมีส่วนร่วมในสโมสรของผม ไอน์ทรัคต์ของผม ผมไม่สามารถยอมรับได้” ซันนี่กล่าว
หลังสงครามโลกครั้งที่สอง Gramlich ถูกจับโดยชาวอเมริกันในข้อหาต้องสงสัยว่าเป็นอาชญากรรมสงครามก่อนที่จะถูกปล่อยตัวในปี 1947
ปัจจุบันไอน์ทรัค แฟรงค์เฟิร์ตเป็นที่รู้จักจากการรณรงค์ต่อต้านการเลือกปฏิบัติ การต่อต้านชาวยิว และลัทธิฟาสซิสต์
ส่วนหนึ่งของความพยายามในการฉลองครบรอบ 75 ปีการปลดปล่อยค่ายเอาชวิทซ์-เบียร์เคเนาในวันรำลึกความหายนะปี 2020 สโมสรได้มอบหมายให้ทำการค้นคว้าเกี่ยวกับอดีตของ Gramlich และถอดตำแหน่งกิตติมศักดิ์ของเขาออกจากตำแหน่ง
ประธานสโมสรคนปัจจุบันคือ ปีเตอร์ ฟิสเชอร์
“ซันนี่เป็นคนที่มอบความแข็งแกร่งให้กับฉันเสมอ” เขากล่าว
“เขาเป็นหนึ่งในผู้รอดชีวิตจากเครื่องจักรสังหารนาซีที่น่าขยะแขยง พวกเขาฆ่าคนไปหลายล้านคน และน่าเสียดายที่ผู้รอดชีวิตเหลือเพียงไม่กี่คนเท่านั้น
“หนึ่งในนั้นคือซันนี่ คุณสามารถสัมผัสเขาได้ เขาอยู่ที่นี่ คุณสามารถดื่มเบียร์กับเขา และเขาจะบอกคุณอย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น
“เขาให้ความแข็งแกร่งแก่ผมในฐานะประธานในการบอกว่าเรายึดมั่นในหลักการของเรา 100% – และเราจะไม่ขยับมิลลิเมตร”
ในช่วงต้นปี 2022 ซันนี่เป็นหัวข้อของภาพยนตร์สารคดี Hessischer Rundfunk ความยาว 30 นาทีของเราเรียกว่า ‘เรื่องราวเกี่ยวกับความหายนะความสามัคคี (Eintracht) และแฟรงค์เฟิร์ต’
เมื่อซันนี่นั่งอยู่ในรถหลังจากหนึ่งในห้าวันของการยิง หมดเรี่ยวแรงหลังจากความพยายามอันมหัศจรรย์สำหรับเด็กอายุ 90 ปีและระหว่างทางกลับไปหาเอ็มมีหุ้นส่วนอันเป็นที่รักของเขา เขาพูดว่า: “ฉันกล่าวขอบคุณพระเจ้าทุกวันเมื่อ ฉันตื่น.
“ขอบคุณที่ฉันเห็นท้องฟ้า พระจันทร์ อากาศ รู้สึกถึงฝนบนผิวของฉัน มันสนุกมากสำหรับฉัน
“แต่ฉันต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปถึง 104 ปี เพื่อให้ได้เงินที่จ่ายไปเข้ากองทุนบำเหน็จบำนาญ ฉันคำนวณไว้แล้ว
“ฉันรู้จักคนรุ่นพี่หลายคนที่ผ่านไปแล้ว ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมฉันถึงยังอยู่ที่นี่
“บางทีพระเจ้าอาจคิดว่า หลังจากความเจ็บปวดทั้งหมดนั้น พระองค์ทรงเป็นหนี้ฉันอยู่หลายปี” ทางเข้า UFABET เว็บหลัก
Credit by :
fortrosemarkiechurchofscotland.org